Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, την Ελλάδα κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία, στην Ελλάδα που βίωσε στο πετσί της τη χούντα μόλις 35 χρόνια πριν ,τίποτα δε δείχνει να απολαμβάνουμε το δημοκρατικό πολίτευμα.
Ένας 16χρονος μαθητής Λυκείου πέφτει νεκρός από σφαίρες «οργάνου της τάξεως» γιατί έκανε το τραγικό λάθος να βρεθεί στα Εξάρχεια με την παρέα του. Λίγες μέρες μετά μια εργαζόμενη αλλοδαπή γυναίκα -γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών- δέχεται επίθεση με βιτριόλι και βρίσκεται μέχρι και σήμερα στο νοσοκομείο γιατί τόλμησε να ορθώσει τη φωνή της και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων που εκπροσωπούσε. Στις πορείες που ακολουθούν του φόνου του 16χρονου Αλέξανδρου μαθητές ξυλοκοπούνται γιατί απλά συμμετέχουν σε διαδηλώσεις εκφράζοντας την αγανάκτησή τους, ενώ οι αναρχικού και οι κουκουλοφόροι ανενόχλητοι σπάνε μαγαζιά και περιουσίες αθώων πολιτών.
Στην οικονομία το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο, υπέρογκα ποσά φτάνουν στ’ αυτιά μας και τελικά το έλλειμμα, την κατασπατάληση του Δημοσίου χρήματος, την ανικανότητά τους να χειριστούν την οικονομική κρίση την πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Στην μικροπολιτική τα κόμματα σφάζονται για το πολιτικό κόστος που έχει το κάθε μεμονωμένο σκάνδαλο στην νυν κυβέρνηση και προσπαθούν να σφετεριστούν την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια των πολιτών. Σαν τα κοράκια πάνω από ένα πτώμα. Τρώνε τη σάρκα πριν αυτό εκπνεύσει. Μεγαλοστομίες, αλληλοκατηγορίες με μόνο στόχο τα ανεβασμένα ποσοστά στα γκάλοπ.
Τι γίνεται με μας ρε παιδιά;! Πέρα από ψήφους, πέρα από ποσοστά παραμένουμε άνθρωποι αντιμέτωποι με την καθημερινότητα και την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια του αύριο. Ποιος θ’ ασχοληθεί με τα προβλήματά μας;!
Και τι, τώρα θυμήθηκες να απαιτήσεις να σε σεβαστούν; Γιατί να σε σεβαστούν όταν ξεπουλιέσαι σε κάθε προεκλογική περίοδο για μια θέση στο δημόσιο, για να σου σβήσουν μια κλήση, για να βολευτείς κι εσύ; Εκείνη την ίδια ώρα βάζεις παρακαταθήκη το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου.
Και τι, τώρα θυμήθηκες να απαιτήσεις να σε σεβαστούν; Γιατί να σε σεβαστούν όταν στις απεργίες των εργαζομένων εσύ πίνεις καφέ στην πλατεία; Γιατί να το κάνουν όταν τους βρίζεις και τους κρίνεις μόνο όταν τους βλέπεις στην τηλεόραση, στα «παράθυρα των 8»;
Και τι, τώρα θυμήθηκες να απαιτήσεις να σε σεβαστούν; Γιατί να σε σεβαστούν όταν στις διαδηλώσεις φοιτητών και μαθητών εσύ πίνεις αραχτός τη φραπεδιά σου στο κυλικείο και οι γονείς σου βρίζουν τα «κωλόπαιδα» που κλείνουν τους δρόμους;
Όποιο κόμμα κι αν είναι στην κυβέρνηση τίποτα δε θ’ αλλάξει. Όχι γιατί όλοι είναι ίδιοι αλλά γιατί εμείς θα παραμείνουμε οι ίδιοι. Γιατί εμείς θα εκλέξουμε και πάλι αυτούς που μας τάζουν και όχι εκείνους που δεν έχουν λεφτά για διαφήμιση αλλά τους περισσεύει το όραμα και η όρεξη για δουλειά, το μεράκι ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Γιατί εμείς θα συνεχίσουμε να τους θέλουμε δέσμιους των μικροσυμφερόντων μας και άρα θα είμαστε κι εμείς δέσμιοι της ικανοποίησης των δικών τους συμφερόντων. Έτσι είναι αυτά φαύλος κύκλος. Θα απαιτούμε υπεύθυνους πολιτικούς, όταν κι εμείς είμαστε υπεύθυνοι πολίτες. Μόνο έτσι μπορεί ν’ αλλάξει η κατάσταση.. η αλλαγή έρχεται από τα κάτω προς τα πάνω. Το αντίθετο δεν είναι Δημοκρατία..
Υ.Σ. Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι η Ελευθερία και κατά συνέπεια η Δημοκρατία δεν είναι αναρχία και ασυδοσία. Απαιτούν Παιδεία και υπευθυνότητα. Ας ανατρέξουμε στον Ισοκράτη και τους σοφούς προγόνους μας.
asmilisoume
Δημοσίευση σχολίου