Στο σπίτι της Μονεμβασιάς όπου γεννήθηκε, Μάιος 1909, ο Γιάννης Ρίτσος. Ο πατέρας του, Ελευθέριος Δ. Ρίτσος, ήταν μεγαλοκτηματίας από αρχοντική οικογένεια, με καταγωγή από την Κρήτη. Ο Γιάννης Ρίτσος πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990 στην Αθήνα και ενταφιάσθηκε στη Μονεμβασιά. (Φωτογραφία Ηρώ Σγουράκη, 1984).Tης Eλενης Mπιστικα Από βιβλία έχουν γίνει αμέτρητες ταινίες, από μια ταινία όμως το να γίνει ένα βιβλίο - μαρτυρία, εμπλουτισμένο με φωτογραφίες, κείμενα, ποιήματα γραμμένα με τον γραφικό του χαρακτήρα, από τον Γιάννη Ρίτσο, αυτό είναι ένα ακόμη επίτευγμα του δημιουργικού «δίδυμου» Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη! Η βάση για το υπέροχο «δώρο του ποιητή στη γενιά του 21ου αιώνα» είναι, βέβαια, η κινηματογραφική αυτοβιογραφία που γυρίστηκε το 1983-1984 σε όλους τους τόπους και χώρους που έζησε και δημιούργησε ο ποιητής. Γι’ αυτό απαιτήθηκε ολόκληρος χρόνος, από τις 16 Μαΐου 1983, όταν έγινε το πρώτο γύρισμα στη Μακρόνησο έως τις 25 Αυγούστου 1984 στο Γύθειο. Οι χώροι κινηματογράφησης είναι: Μονεμβασιά, Καρλόβασι Σάμου, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, το σπίτι του εκεί, Κοντοπούλι Λήμνου, Αη Στράτης, Μακρόνησος, Γυάρος και Γύθειο. Αυτά τα αυθεντικά ντοκουμέντα της ζωής και του έργου του, ο λόγος του, η ποίησή του διαβασμένη από τον ίδιο, το πλουσιότατο φωτογραφικό υλικό που προέρχεται κυρίως από το Αρχείο Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, από το οικογενειακό αρχείο του Ρίτσου και από άλλες πηγές, μαζί με ιδιόγραφα αποσπάσματα από ποιήματά του, κάνουν το λεύκωμα απαραίτητο συμπλήρωμα και επέκταση της κινηματικής του αυτοβιογραφίας, ενώ το dvd της ταινίας, στο εσώφυλλο του βιβλίου, δίνει τη δική του αδιάψευστη μαρτυρία. Σε παραγωγή Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, με σκηνοθέτη τον Κώστα Αριστόπουλο, διευθυντή φωτογραφίας τον Νίκο Γαρδέλη, μουσική Μίκη Θεοδωράκη και Χρήστου Λεοντή η ταινία - ντοκιμαντέρ εστάλη στο 25ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1984, το περίμενε η ανεξήγητη, κακή μοίρα πολλών αξιόλογων ντοκιμαντέρ, δεν πέρασε από την προκριματική επιτροπή –ένα ακόμη χτύπημα για τον Γιάννη Ρίτσο, από τα πολλά που δέχθηκε στη ζωή του– και προεβλήθη στις 4 Οκτωβρίου 1984 στο Πληροφορικό Τμήμα με χειροκροτήματα και θερμή υποδοχή από το κοινό! «Περασμένα - ξεχασμένα», λένε οι Σγουράκη που ξέρουν από φουρτούνες, αλλά και πώς να μανουβράρουν το σκάφος της δημιουργίας σε λιμάνι δημιουργίας. Τώρα ήρθε η σειρά της ταινίας, μαζί με το βιβλίο - αποθησαύριση του πολύτιμου υλικού και το εμπεριστατωμένο Χρονολόγιο που έγραψε ο Γιώργος Σγουράκης για τη ζωή και το έργο –ποιητικό, εικαστικό αλλά και ιδεολογικό του Γιάννη Ρίτσου– να βρει τη δικαίωσή της. Μέσα στον Φεβρουάριο, μαζί με την παρουσίαση του λευκώματος, θα προβληθεί και η ταινία «Γιάννης Ρίτσος Αυτοβιογραφία», για να μπορέσουμε όλοι πια να εκτιμήσουμε την αξία των ντοκουμέντων που απλόχερα παρουσίασε ο ποιητής - άνθρωπος Γιάννης Ρίτσος και κράτησε ο φακός, ο ήχος, η παραγωγή των Σγουράκη. Η δημιουργία της αυτοβιογραφικής ταινίας του Γιάννη Ρίτσου το 1984 και η παρούσα έκδοση «Αρχείο Κρήτης, Αθήνα 2008», με τις αφηγήσεις και τις μαρτυρίες του, αποτελούν στοιχεία για να εμβαθύνουμε στην ιδιωτική περίπτωση του δημιουργού. Μας δέχθηκε σαν άρχοντας στο σπίτι του. Μας έφερε κοντά με την οικογένειά του. Τη Φαλίτσα και την Ερη. Μας μίλησε, μας έπαιξε στο πιάνο αγαπημένα του κομμάτια, μας άφησε ελεύθερους να κάνουμε το σωστό κατά την κρίση μας» – γράφουν στον Πρόλογο ο Γιώργος και η Ηρώ Σγουράκη. «Ηθελε με τον τρόπο του να αφήσει ανοιχτό το παράθυρο της σκέψης του, ίσως για να δουν πολλοί, να αντιληφθούν λίγοι και να ακολουθήσουν ελάχιστοι τον δρόμο που διάλεξε να πορευτεί στην πολυκύμαντη ζωή του»... «Ζωή – ένα τραύμα στην ανυπαρξία». Επίλογος, Γιάννης Ρίτσος. πηγη καθημερινη
|
Δημοσίευση σχολίου