Το ταξίδι
Άλλοι κάνουν το γύρο του κόσμου με ποδήλατο, άλλοι με αυτοκίνητο, ή με κάποιο άλλο μεταφορικό μέσο. Ως Έλληνας, αποφάσισα το δικό μου «όχημα» να είναι ο ελληνικός πολιτισμός και ειδικότερα η ελληνική γλώσσα την οποία μπορείς να συναντήσεις σε όλα τη μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Αν «τα όρια της γλώσσας μου, είναι τα όρια του κόσμου μου», σύμφωνα με τον γερμανό φιλόσοφο Wittgenstein, τότε γιατί να μην φτάσω μέχρι τα όριά μου; Nα ταξιδέψω από την Παταγονία μέχρι την Αλάσκα και από την Αφρική και την Αυστραλία μέχρι τη Σιβηρία...
Πήρα λοιπόν το σάκο μου και άρχισα την περιπλάνησή μου στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.
Ένα όνειρο. . .
Μην με ρωτήσετε γιατί θέλησα να κάνω το γύρο του κόσμου. Δώστε όποια απάντηση θέλετε. Το σίγουρο είναι ότι σε αυτή τη ζωή έχουμε το δικαίωμα να διεκδικούμε τα όνειρά μας. Όποια κι αν είναι αυτά, όπως μια καλή δουλειά, ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι ή ένα εξοχικό, μια ιδανική σχέση, Φίλους. . . Αμέτρητα όνειρα.
Το να τα κάνουμε πραγματικότητα όμως δεν είναι εύκολο. Ισως για αυτό να τα ονειρευόμαστε. Απαιτούνται πολλές θυσίες, σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, θάρρος, αισιοδοξία, πείσμα. και πολλά άλλα συστατικά. Πολύπλοκη συνταγή. Όμως στα όνειρά μας δεν πρέπει να είμαστε φτωχοί.
Αισθάνεσαι πιο πλήρης όταν κυνηγάς το όνειρό σου. Διαβάζοντας την Ιθάκη του Καβάφη, νομίζω τελικά ότι ίσως αυτός ο αγώνας να είναι καλύτερος ακόμα και από το ίδιο το όνειρο. Είναι η πορεία, οι εμπειρίες, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, οι προκλήσεις, ο πόνος, η χαρά, όλα αυτά που θα μας συνοδεύσουν στο ταξίδι, στον αγώνα μας προς την Ιθάκη. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Είναι όμορφο να αγωνίζεσαι για τα όνειρά σου.
Ο γνωστός συγγραφέας Κοέλιο λέει ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί στο να γίνει πραγματικότητα. Θα διαφωνήσω μαζί του. Έπειτα από σκληρούς αγώνες για να καταφέρω τελικά να περιπλανιέμαι στον κόσμο, κατάλαβα πως όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, πρέπει να φέρεις το σύμπαν πάνω - κάτω.
Αναζητώντας «χαμένους» Έλληνες
Όταν βρέθηκα μόνος στην Ουσουάια της Παταγονίας στην Αργεντινή, εκεί που οι πινακίδες γράφουν συμβολικά «Το τέλος του κόσμου», συνάντησα τον Demetrio. Παιδί Έλληνα που είχε χάσει κάθε επαφή με την πατρίδα. Η ιστορία του με συγκίνησε. Τον βοήθησα να βρει τις ρίζες του. Στην πορεία ανακάλυψα και άλλους «χαμένους» Έλληνες. Οι ιστορίες που έγραψα μέσα από αυτό το site συγκίνησαν κι άλλους. Όλοι μαζί τους βοηθήσαμε να βρουν τους συγγενείς τους. Ανακάλυψα έναν ακόμη λόγο για να κάνω αυτό το ταξίδι. Από άκρη σε άκρη της Γης θα ψάχνω «χαμένους» Ελληνες, και πιστέψτε με, υπάρχουν παντού.
Η παρέα μεγαλώνει. . .
Στην πορεία του ταξιδιού ξαφνιάστηκα από τον αριθμό των επισκέψεων στο site. Σε διάστημα 9 μηνών είχα περισσότερες από 100.000 επισκέψεις από περίπου 60 χώρες. Καθημερινά ο αριθμός των e-mail που δέχομαι αυξάνεται. Η ανταπόκρισή σας είναι πολύ μεγάλη. Όλο και περισσότεροι συμμετέχουν σε αυτό το ταξίδι, έστω και για πέντε λεπτά από το γραφείο τους.
Εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που αναφέρθηκαν σε αυτή την προσπάθεια. Περισσότερες από 800 αναφορές από Media σε όλο τον κόσμο, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006.
Πάρε ένα σάκο κι έλα. . .
Έτσι «γεννήθηκε» και το σύνθημα «Πάρε ένα σάκο κι έλα.». Ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος εάν ταξιδέψουμε και δούμε άλλους πολιτισμούς και μέρη. Σας καλώ λοιπόν να πάρετε ένα σάκο και να έρθετε. Δεν σας λέω για όλη την πορεία του ταξιδιού, αλλά για δέκα μέρες. Έτσι θα συμμετέχετε κι εσείς σε αυτήν την περιπλάνηση, αλλά και θα επηρεάσετε την πορεία της.
Κι εάν δεν έρθετε μαζί μου, πάρτε το σάκο σας και αποδράστε μόνοι ή με τους φίλους σας.
Οι «σταθμοί» στο ταξίδι
Βασική αρχή στο ταξίδι είναι ότι πρέπει να αφεθούμε στο ρυθμό του κόσμου. Στο ξεκίνημα είχα προγραμματίσει όλη την πορεία, ανά εξάμηνο. Έπεσα έξω. Τελικά το ταξίδι θα πάρει μεγαλύτερο χρόνο από ό,τι υπολόγιζα. Δεν ξέρω πόσο. Ίσως και άλλα πέντε χρόνια. Θέλει διάθεση και υπομονή. Δεν βιάζομαι. Όσο αντέξω.
Στο πρώτο εξάμηνο, λογικά θα είχα κάνει το γύρο της Λατινικής Αμερικής. Στην πράξη πρόλαβα να δω μόνο τις μισές χώρες. Είναι αδύνατο να βιώσεις και να γράψεις υπεύθυνα τις εμπειρίες σου από ένα μέρος που απλά το προσπερνάς. Δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο.
Έτσι από τον Φεβρουάριο του 2007 θα βρίσκομαι και πάλι κάπου στην Κεντρική και στην Βόρεια Λατινική Αμερική. Ελπίζω μέχρι τον Δεκέμβριο του 2007 να έχω ολοκληρώσει την αποστολή μου εκεί. Αμέσως επόμενος σταθμός θα είναι η Αυστραλία.
Αν θέλετε να μάθετε πού βρίσκομαι, αλλά και τους επόμενους προορισμούς, μπορείτε να το μάθετε καθ' οδόν. Βλέποντας και κάνοντας.
Υποστηρικτές
Χρήματα, για όσους ρωτάτε, δεν έχω. Με δανεικά άρχισα το ταξίδι, με δανεικά συνεχίζω. Ευτυχώς ως δημοσιογράφος έχω τη δυνατότητα να εργάζομαι ως ανταποκριτής. Δουλεύοντας σκληρά καλύπτω τα βασικά μου έξοδα. Τα δε έξοδά μου είναι περιορισμένα στο ελάχιστο. Μέχρι σήμερα στα τέλη Ιανουαρίου του 2007, χορηγούς που να μου δίνουν χρήματα δεν έχω. Αλλά και εάν περίμενα να μαζέψω τα λεφτά για να φύγω, ακόμη δεν θα είχα ξεκινήσει.
Βασικοί υποστηρικτές στο ταξίδι είσαστε εσείς. Με κάθε επίσκεψη στη σελίδα μου δίνετε δύναμη ψυχής. Ίσως αυτό είναι και το σημαντικότερο από όλα. Τα χρήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ένα τέτοιο ταξίδι θέλει περίσσια ψυχή. Αυτή προσπαθώ να μαζέψω. Κάθε επίσκεψή σας στην ιστοσελίδα μετράει.
Εύχομαι το ταξίδι σας μέσα από αυτές τις σελίδες να είναι ευχάριστο. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, απλά στείλτε το κείμενό σας από το contact. Θα σας απαντήσω.
Χαίρομαι που είσαστε στην παρέα. Πείτε και στους φίλους σας να έρθουν. Μαζί θα μοιραστούμε εικόνες, εμπειρίες, μύθους, γεύσεις, έθιμα, φίλους, λέξεις, προορισμούς... Μαζί θα διαπιστώσουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν... Μπορεί και μαζί να ταξιδέψουμε. Τίποτα δεν είναι απίθανο!
Με τιμή
Δημήτρης
24 Ιανουαρίου 2009 στις 11:26 μ.μ.
Καλή αρχή!