Του Βασίλη Φασούλα
Ω (μοντέρνοι) καιροί, ω (μοντέρνα ήθη). Κάπως έτσι πρέπει να σκέφθηκαν οι ιθύνοντες του μάλλον παραπαίοντος σήμερα επίσημου εκκλησιαστικού φορέα του Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Ωσαύτως σπεύδουν να κτίσουν πρόχειρα έναν ακόμη αστικό μύθο προς άγρα νέων μορφωμένων ακόμη και αγνωστικιστών πιστών. Πλέον ο καλός μύλος όλα τα αλέθει.
Μέσω λοιπόν του επίσημου διαδικτυακού φορέως της Church of England's website διακηρύττει με περισσή θέρμη την «συμφιλίωση» του επιστήμονος Δαρβίνου με τον πιστό Δαρβίνο, φωτίζοντας τις -κατ`αυτήν- άγνωστες πτυχές της ευλαβικής δραστηριότητός του (;) στην άσημη ενορία του Downe της επαρχίας του Kent.
Κατά την Εκκλησία της Αυτού Εξοχότητος Βασιλίσσης της Αγγλίας λοιπόν, ο Δαρβίνος όχι μόνον ελκύετο από την πίστη στον ένα και μοναδικό πλάστη Θεό και από τις βιβλικές ασυναρτησίες περί της 6ημερης δημιουργίας, ώστε υπηρέτησε ως υπεύθυνος θησαυροφυλακίου στην ως άνω ενορία επί τριακονταετία (!) ενώ ευπειθώς συμμετείχε στην τοπική λέσχη αποταμίευσης αποθεμάτων άνθρακα και ιματισμού για 21 έτη. Ένα βήμα δηλαδή πριν τον ασκητισμό…
Κατά τους αγγλικανούς ο επίσκοπος John Brodie Innes έγινε κολλητός του φίλος. Αυτός ο ιερέας χρόνια μετά τον θάνατο του Δαρβίνου έγραφε:
« Ποτέ δεν εξέλαβα τα γραπτά του ως επιθετικά απέναντι στην χριστιανική θρησκεία. Απλώς ακολουθεί την δική του πορεία ως φυσιοδίφης, αφήνοντας τον Μωυσή να φροντίσει ο ίδιος τον εαυτό του…»
Πάντως οι Αγγλικανοί δεν αποτολμούν να αμφισβητήσουν την έλλειψη πίστεως που διέκρινε τον Δαρβίνο όσον αφορά την εξέλιξή μας από τον Αδάμ την Εύα και το μήλο. Τι μένει; Η ανάγκη τους να σπεύδουν συνεχώς να διευκρινίζουν --ως κάτι άξιο λόγο την μη αντιχριστιανικότητα του ανδρός, αλλά και την επιρροή που ήσκησε πάνω του το Δόγμα του Χριστού και δη in English version.
Άλλωστε είχε φοιτήσει σε εκκλησιαστικό σχολείο, ήταν παντρεμένος με φανατική συντηρητική αγγλικανή, την εξαδέλφη του Emma Wedgwood και ετάφη στο χριστιανικό νεκροταφείο Westminster Abbey. Προφανώς τον 19ο αιώνα στην αγγλική ύπαιθρο που ουδέποτε γνώρισε σε ευρεία βάση τον υλιστικό μαρξισμό πχ, υπήρχαν και πολλές άλλες επιλογές όπως το να κηρύξεις την αθεϊα σου να γίνει θιασώτης της παγανιστικής Wicca, να αρνείσαι να συμμετέχεις σε εκκλησιαστικές δραστηριότητες και άλλα υπέροχα.
Απτόητοι όμως, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι, επίσκοποι και παραεπίσκοποι της Βρετανίας τονίζουν την εμμονή του Δαρβίνου στην χριστιανική παράδοση με την οποία ανετράφη ανεξαρτήτως των δικών του δοξασιών. Ο Dr Malcolm Brown, συγγραφέας του «Good Religion Needs Good Science» με περίτρανη θρησκευτικοπνευματική οξύνοια υπενθυμίζει την στάση του Θωμά Ακινάτη –μεγαλύτερου θεολόγου της καθολικής εκκλησίας- όστις αρνείτο να διαχωρίσει ή να «χρωματίσει με αντίθετα εχθρικά χρώματα επιστήμη και θρησκεία. Στο έργο του «Summa Theologica» στα μέσα του 13ου αιώνα διεκήρυττε ότι καθεμία τους εργάζεται από το δικό της μετερίζι για την δόξα του Θεού.
Πάντως ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος είχε προτάξει με το έργο του την φυσική παρατήρηση από το λιβάνισμα της δόξης του Θεού ήδη από το 1831 με το διάσημο ταξείδι του κατά την πενταετή ερευνητική εκστρατεία του πολεμικού πλοίου Βeagle.
Οι απόγονοι αυτών που εμίσησαν έναν πρώην φανατικό Ουνιταριανό που με λαμογιά τον έστειλε το 1827 στο Cambridge ο πολύτεκνος ευσεβής και ζωντοχήρος πατέρας του Robert μπας και γίνει κληρικός, σήμερα προσπαθούν μετά θάνατον να τον προσεταιρισθούν.
Συνήθεις ιστορίες του αγίου είδους των ανθρώπων,
με φόντο τα διακοσιοστά γενέθλια του ανθρώπου που μας πρωτοαπεκάλεσε εξελιγμένους πιθήκους.
Δημοσίευση σχολίου